A largura de banda nos cabos Cat refírese á gama de frecuencias que poden transmitir sen degradación significativa do sinal, medida en megahercios (MHz), e inflúe directamente nas velocidades de transferencia de datos. Cat5e, o estándar básico para redes modernas, ofrece unha largura de banda de 100 MHz, compatíbel con Ethernet de 1 Gbps, adecuada para a maioría das aplicacións domésticas e de pequenas empresas onde a transmisión en fluxo, o intercambio de ficheiros e a navegación web son usos principais. Cat6 aumenta a largura de banda a 250 MHz, permitindo velocidades de 10 Gbps en distancias de ata 55 metros; esta gama de frecuencias máis alta permite transmitir máis datos simultaneamente, crucial para tarefas intensivas de largura de banda como a edición de vídeo 4K ou a transferencia de grandes bases de datos en oficinas. Cat6a estende a largura de banda a 500 MHz, mantendo os 10 Gbps ao longo dos 100 metros estándar completos, facéndoa axeitada para redes empresariais onde son comúns as distancias de cableado máis longas. Cat7 e Cat7a amplían aínda máis ata 600 MHz e 1000 MHz respectivamente, compatíbeis con 10 Gbps ao longo de 100 metros e 40 Gbps en distancias máis curtas (ata 50 metros para Cat7a), ideais para centros de datos de alta densidade. Cat8, o estándar máis alto actual, ten unha largura de banda de 2000 MHz, permitindo 40 Gbps ata 30 metros e 25 Gbps ata 100 metros, deseñado para conexións ultra rápidas entre servidores e switches. A largura de banda está limitada por factores como a lonxitude do cable: a atenuación do sinal aumenta coa distancia, reducindo a largura de banda efectiva, e a interferencia; os cabos Cat sen blindaxe (UTP) son máis susceptíbeis á EMI en frecuencias máis altas que as variantes blindadas (STP/FTP). Para os usuarios, escoller a largura de banda axeitada é clave: sobredimensionar (por exemplo, usar Cat8 en usos domésticos) engade custo sen beneficio, mentres que infradimensionar (por exemplo, usar Cat5e para unha rede de 10 Gbps) crea botelos de cervexa.