Przydział zasobów jednostki przetwarzania sygnałów (BBU) odnosi się do dynamicznego lub statycznego rozdzielania pojemności przetwarzania, pamięci i zasobów interfejsu radiowego w obrębie BBU w celu optymalizacji wydajności sieci, spełnienia umów o poziomie usług (SLA) oraz maksymalizacji wykorzystania zasobów. W tradycyjnych BBU zasoby często są przypisywane statycznie do konkretnych nośników radiowych lub komórek, co prowadzi do nieefektywności podczas fluktuacji ruchu – niedowyrzutu w okresach niskiego ruchu i zatorów podczas szczytowych. Nowoczesne strategie przydziału wykorzystują jednak programowe i wirtualizowane BBU (vBBU), umożliwiając dynamiczne współdzielenie zasobów, gdzie rdzenie przetwarzające, bloki pamięci i potoki przetwarzania sygnałów są przypisywane w czasie rzeczywistym na podstawie takich parametrów jak liczba użytkowników, zapotrzebowanie na szybkość transmisji i typ aplikacji (np. priorytetowo URLLC nad eMBB). Kluczowe techniki obejmują równoważenie obciążenia, które przemieszcza zasoby z przeciążonych komórek do niedociążonych; przydział oparty na jakości usług (QoS), który rezerwuje zasoby dla usług krytycznych (np. połączenia alarmowe, przemysłowe IoT); oraz przydział predykcyjny, wykorzystujący algorytmy sztucznej inteligencji do prognozowania szczytów ruchu (np. imprezy sportowe) i wstępne przydzielenie zasobów. Przydział zasobów musi również uwzględniać ograniczenia łącza między BBU a RRU, zapewniając, by przydzielona pojemność BBU odpowiadała przepustowości i opóźnieniom jednostki radiowej (RRU), aby uniknąć wąskich gardeł. W scentralizowanych pulach BBU optymalizacja przydziału obejmuje wiele lokalizacji, umożliwiając współdzielenie zasobów między komórkami i koordynację interferencji (np. transmisję wielopunktową skoordynowaną). Wyzwaniami są minimalizacja opóźnień przy realokacji (aby uniknąć zakłóceń usług) oraz balansowanie sprawiedliwości (równy dostęp do zasobów przez komórki) z efektywnością (maksymalizacja przepustowości). Skuteczny przydział zasobów BBU ma bezpośredni wpływ na kluczowe wskaźniki wydajności sieci (KPI): zmniejszenie opóźnień, zwiększenie efektywności widmowej i obniżenie kosztów operacyjnych dzięki minimalizacji bezczynnych zasobów, co czyni tę funkcję krytycznym elementem optymalizacji nowoczesnych sieci 4G/5G.