Оптико-электрондық сигнал түбірлену үшін Оптикалық Трансceiver ядросы

Оптикалық трансивер жылдамдығы мен толқын ұзындығы арасындағы байланыс оптикалық байланыстың негізі болып табылады, ол сигналдың тұтастығын, қашықтық пен сыйымдылықты әсер етеді. Трансиверлер әртүрлі жылдамдықтарда (1 Гб/с-тан 800 Гб/с-қа дейін) және толқын ұзындықтарында (850 нм-ден 1650 нм-ге дейін) жұмыс істейді, мұнда О, С және L диапазондары әртүрлі рөл атқарады. Бұл байланыс жарықтың талшықтағы әрекетіне негізделген: азаю (сигналдың жоғалуы) және дисперсия (импульстың таралуы). 850 нм-де жоғары азаю (~2,5 дБ/км) бар, бұл көпмодалды талшықпен қоса 10 Гб/с немесе 40 Гб/с үшін деректер орталықтарында қолданылады (300 метрге дейінгі қашықтық). 1310 нм және 1550 нм төменгі жоғалту (~0,3–0,4 дБ/км) ұсынады, бұл ұзақ қашықтықтарға мүмкіндік береді — 1310 нм 40 км-де 10 Гб/с үшін жұмыс істейді (нөлге жақын дисперсия), ал 1550 нм/С-диапазоны жоғары жылдамдықты ұзақ аралықтарда (400 Гб/с немесе 800 Гб/с мыңдаған километрлер бойынша) қолданылатын EDFA-лармен үйлесімді болып табылады. Жоғары жылдамдықтар (400 Гб/с+ немесе 800 Гб/с+) дисперсия қаупін арттырады. Олар С-диапазонында дисперсияны басқаруға болатын күрделі модуляцияны (мысалы, 16QAM 400 Гб/с үшін) қолданады. С-диапазоны WDM/DWDM қолданып, 50 ГГц аралықпен 400 Гб/с каналдарын қосып, сыйымдылықты арттырады. Қолданулар жұптауларды басқарады: қысқа қашықтық үшін 850 нм қолданылады; орта қашықтық (10–80 км) 1310 нм/С-диапазонына сүйенеді; ұзақ аралық үшін С/L-диапазоны мен когерентті трансиверлер қолданылады. Жаңадан пайда болған 1,6 Тб/с жүйелері С-диапазонындағы тығыздықты болдырмау үшін кеңейтілген L-диапазонын зерттейді. Қысқаша айтқанда, толқын ұзындығы жеткізу қашықтығы мен үйлесімділікті анықтайды; жылдамдық модуляцияны/дисперсияны басқаруды талап етеді. Бұл өзара әрекет трансивердің ортасына сәйкес оның жұмыс сапасын тиімді етеді.