Terminal de Línea Óptica (OLT) Núcleo da Rede de Acceso Óptico

O cálculo e a optimización da relación de división do OLT (Optical Line Terminal) son procesos esenciais nas redes ópticas pasivas (PONs) que determinan cantas ONUs (Optical Network Units) poden conectarse a un único porto do OLT a través de divisores ópticos, equilibrando a capacidade da rede, a calidade do sinal e os custos de despregamento. A relación de división (por exemplo, 1:8, 1:16, 1:32, 1:64) representa o número de ONUs que comparten a potencia óptica e o ancho de banda desde un porto do OLT, sendo as relacións máis altas capaces de permitir máis subscricións pero potencialmente reducindo a intensidade do sinal e aumentando a latencia. O cálculo da relación de división óptima comeza coa análise do orzamento de potencia óptica, que é a perda máxima permitida entre o OLT e as ONUs. Este orzamento inclúe a potencia de transmisión do OLT, a sensibilidade do receptor da ONU e as perdas dos divisores, cables de fibra, conectores e emendas. Por exemplo, un divisor 1:32 introduce aproximadamente 15,5 dB de perda, mentres que un divisor 1:64 engade 18,5 dB. Os enxeñeiros deben asegurarse de que a perda total (perda do divisor + perda da fibra + perda dos conectores/emendas) non exceda o orzamento de potencia, que normalmente é de 28-32 dB para sistemas GPON e máis alto para XGS PON (ata 35 dB). Os requisitos de ancho de banda son outro factor clave. Cada ONU comparte o ancho de banda total do porto do OLT (por exemplo, 2,5 Gbps cara abaixo para GPON), polo que as relacións máis altas reducen o ancho de banda dispoñible por subscritor. Para zonas residenciais con uso moderado (navegación web, streaming), unha relación 1:32 pode ser suficiente, proporcionando uns 78 Mbps por ONU. En zonas urbanas densas con altas demandas de ancho de banda (vídeo 4K, videoxogos), unha relación 1:16 asegura máis ancho de banda (uns 156 Mbps por ONU), aínda que isto aumenta os custos de hardware debido ao maior número de portos do OLT e divisores. A latencia e os requisitos de QoS tamén inflúen na relación. Os servizos como voz e videoconferencias requiren baixa latencia, que pode degradarse con relacións máis altas debido ao maior contexo polo ancho de banda. A asignación dinámica de ancho de banda (DBA) nos OLT axuda a mitigar isto priorizando o tráfico de alta prioridade, pero ten límites; a optimización pode implicar o uso de relacións máis baixas (1:8) en zonas con tráfico en tempo real intenso. Os custos de despregamento