Transmisor Optikoak Signal Elektrikoa-Optikora Konbertzeako Gai Nagusia

Transmisore optikoaren abiadura eta uhin luzeraren arteko korrelazioa gako garrantzitsua da komunikazio optikoan, seinalearen osotasuna, distantzia eta kapazitatea eragiten dituena. Transmisoreek abiadura (1Gbps-tik 800Gbps-ra) eta uhin luzera (850nm-tik 1650nm-ra) ezberdinetan jarduten dute, O, C eta L bandek eginkizun bereziak dituztela. Lotura hau argiaren fibra bateko portaeratik dator: atenuazioa (seinale galera) eta dispersioa (pultsuen hedapena). 850nm-ek atenuazio altua du (~2,5dB/km), data zentroetarako egokia da, multimode fibra erabiliz 10G/40Gbps-erako (300m arteko erreka laburrak). 1310nm-ek eta 1550nm-ek galera txikiagoa dute (~0,3–0,4dB/km), distantzia luzeagoak ahalbidetuz—1310nm-ek 10Gbps-erako 40km-ko distantzia baterako balio du (dispertsio zeroaren ond vicinity), eta 1550nm/C-banda (1530–1565nm) galera minimizatzen du, EDFArekin batera erabiltzen da abiadura altuko distantzia luzeetarako (400G/800Gbps, milaka kilometrotan). Abiadura altuagoek (400G+/800G+) dispersio arriskua handiagoa dute. Modulazio aurreratuak (adibidez, 16QAM 400Gbps-erako) C-banda erabiliz, non dispersioa kontrolpean dagoen. C-banda WDM/DWDM ere onartzen du, 50GHz-tik bakoitzaren artean 400Gbps kanalak sartuz kapazitatea areagotzeko. Aplikazioek bikoteak eragiten dituzte: erreka laburrak 850nm erabiltzen du; erreka ertainak (10–80km) 1310nm/C-banda dute; distantzia luzeetarako C/L-banda eta transmisore koherenteak erabiltzen dira. 1,6Tbps sistema berriei L-banda luzatua aztertzen zaie C-banda lurraren gaineko trantsitua saihesteko. Laburbilduz, uhin luzerak erreka eta bateragarritasuna zehazten ditu; abiadurak modulazioa/dispersioaren kudeaketa behar ditu. Elkarrekintza honek transmisoreen errendimendua optimizatzen du ingurunearen arabera.